Homeless revolution ...: 07/12/11

PILNE!! ZACHĘCAMY DO WYSYŁANIA LISTÓW do polskich europosłów, którzy opowiedzieli się przeciwko uznaniu deklaracji niepodległej Palestyny!

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/europoslowie-przeciwko-deklaracji-niepodleglosci-p,1,4789233,wiadomosc.html

TRZEBA DZIAŁAĆ SZYBKO!

We wrześniu na forum ONZ władze Autonomii Palestyńskiej zwrócą się z wnioskiem o uznanie niepodległości państwa palestyńskiego i przyjęcie w poczet organizacji członkowskich ONZ. Domagajmy się od naszych przedstawicieli w Parlamencie Europejskim poparcia dla utworzenia niepodległego i suwerennego państwa palestyńskiego.

Poniżej wzór listu który można dowolnie zmodyfikować, oraz adresy emailowe naszych przedstawicieli w Parlamencie Europejskim, którzy opowiedzieli się przeciwko tej deklaracji. Przy wysyłaniu listu jednocześnie na wiele adresów na raz pamiętajcie o zrobieniu UKRYTEJ KOPII !!!

————————————————-

WZÓR LISTU:

Szanowny Panie Pośle! / Szanowna Pani Poseł!

Zwracam się do Pana/Pani jako obywatel, którego [obywatelka, którą] reprezentuje Pan/Pani w Parlamencie Europejskim. Pragnę wyrazić swoje głębokie zaniepokojenie faktem poparcia przez Pana/Panią inicjatywy sprzeciwiającej się uznaniu niepodległej Palestyny. Inicjatywa ta równoznaczna jest z odmową uznania niezbywalnych praw indywidualnych i zbiorowych Palestyńczyków. Od blisko dwóch dziesięcioleci Izrael uprawia politykę systematycznego przeciągania negocjacji, a jednocześnie prowadzi politykę faktów dokonanych rugując Palestyńczyków z ziemi, wyburzając ich domy, zakładając i rozbudowując nielegalne osiedla izraelskie (liczba mieszkających w nich osadników podwoiła się od początku lat 90.) i eksterytorialne autostrady, otaczając skupiska ludności palestyńskiej barierami bezpieczeństwa , murem rozdzielającym, punktami kontrolnymi, strefami buforowymi i zamykając je w ten sposób w odizolowanych od świata i siebie nawzajem gettach/ bantustanach, paraliżując życie gospodarcze na Palestyńskich Terytoriach Okupowanych (PTO) i nieustannie dokonując aneksji coraz nowych obszarów położonych na PTO. Działaniom tym towarzyszą przestępcze represje wobec okupowanej ludności, które obejmują m.in. stosowanie zasady odpowiedzialności zbiorowej (karą zbiorową jest trwająca od 4 lat blokada wymierzona w 1,5 miliona mieszkańców Strefy Gazy), pozasądowe egzekucje, bezprawne uwięzienia, tortury. W tej sytuacji akt uznania niepodległego państwa palestyńskiego na forum Narodów Zjednoczonych nie byłby pustym gestem, ale najskuteczniejszym sposobem w jaki społeczność międzynarodowa może powstrzymać izraelską politykę faktów dokonanych. Polityka ta jest obecnie głównym zagrożeniem dla procesu pokojowego i praktycznie uniemożliwia zawarcie sprawiedliwego pokoju w przyszłości.

Zasady prawa międzynarodowego i oparte na nich rezolucje Zgromadzenia Ogólnego i Rady Bezpieczeństwa ONZ obligują społeczność międzynarodową do działania na rzecz natychmiastowego zakończenia okupacji, kolonizacji i aneksji terytoriów palestyńskich. W obecnej sytuacji uznanie państwa palestyńskiego przez Zgromadzenie Ogólne ONZ jest najlepszym sposobem wyegzekwowania tych zasad i praw, których poszanowania ONZ bezskutecznie domaga się od kilku dziesięcioleci, a zarazem stworzenia takich warunków prawnych i politycznych, które umożliwią zawarcie sprawiedliwego pokoju w Izraelu/Palestynie.

W świetle wymienionych poniżej pogwałceń prawa międzynarodowego domagam się od Pana posła/Pani poseł jako swojego przedstawiciela w PE poparcia deklaracji utworzenia niepodległego państwa palestyńskiego. Czy ma Pan/Pani zamiar podtrzymać swoje bezwarunkowe wsparcie dla nielegalnej izraelskiej okupacji ziem palestyńskich i brutalnego łamania praw człowieka na okupowanych terytoriach?

Poniżej znajduje się tylko częściowa lista łamanych przez Izrael zasad prawa międzynarodowego:

Pogwałcona zasada prawa międzynardowego	Gwarancje międzynarodowe pogwałconego prawa
-Grabież ziemi w drodze podboju	- Karta ONZ Art. 2., pkt. 4 - Deklaracja Zasad Prawa Międzynarodowego, uchwalona przez ZO ONZ w 1970, zasada 1.
-Aneksja ziem przez okupację	– IV Konwencja Genewska, art.54 - Konwencja Haska, art. 43, art. 55
-Uniemożliwienie powrotu do domów ludności cywilnej po zakończeniu działań militarnych	– IV Konwencja Genewska, art. 45, 46, 49 I Protokół do Konwencji Genewskich, art. 85, pkt. 4d Rezolucja ZO ONZ nr 194, 1948 r. Rezolucja RB ONZ nr 237, 1967 r.
-Transfer ludności cywilnej na okupowane terytoria	-IV Konwencja Genewska, art.49, pkt. 6 I Protokół do Konwencji Genewskiej, art. 85, pkt. 4a
-Stosowanie zasady zbiorowej odpowiedzialności	IV Konwencja Genewska, art. 33 I Protokół do Konwencji Genewskiej, art. 75, pkt. 2d
-Zmiana prawa na okupowanych terytoriach	-Konwencja Haska, art. 43

Lista rezolucji ONZ

Przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne (pełniące funkcję organu decyzyjnego)

Rezolucja 181 (z 29 listopada 1947 r.). Przyjęcie planu podziału: Palestyna zostaje podzielona na dwa
niezależne państwa, arabskie i żydowskie, zaś Jerozolima ma pozostać strefą międzynarodową pod kontrolą ONZ.

Rezolucja 194 (z 11 grudnia 1948 r.). Uchodźcy którzy tego pragną powinni móc „powrócić do swoich
domów najszybciej, jak będzie to możliwe i żyć w pokoju obok swoich sąsiadów”, pozostałym należy
wypłacić odszkodowania „w ramach rekompensaty”. Utworzenie Komisji Narodów Zjednoczonych do
Spraw Pojednania w Palestynie.

Rezolucja 302 (z 8 grudnia 1949 r.). Utworzenie Agencji Narodów Zjednoczonych dla Pomocy
Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA) .

Przyjęte przez Radę Bezpieczeństwa

Rezolucja 236 (z 11 czerwca 1967 r.). [W przeddzień Wojny Sześciodniowej] Rada Bezpieczeństwa
żąda zawieszenia broni i natychmiastowego zaprzestania wszelkich akcji zbrojnych w ramach
konfliktu między Izraelem a Egiptem, Jordanią i Syrią.

Rezolucja 237 (z 14 czerwca 1967 r.). Rada Bezpieczeństwa wzywa Izrael, by zapewnił „gwarancje,
dostatek i bezpieczeństwo mieszkańcom stref, w których prowadzone były operacje wojskowe” oraz
umożliwił powrót uchodźcom.

Rezolucja 242 (z 22 listopada 1967 r.). Rada Bezpieczeństwa potępia „zajmowanie terytorium
drogą działań wojennych” i żąda „wycofania izraelskich sił zbrojnych z terytoriów okupowanych”.
Potwierdza „nienaruszalność granic i polityczną suwerenność” wszystkich państw w regionie.

Rezolucja 250 (z 27 kwietnia 1968 r.). Rada Bezpieczeństwa sugeruje Izraelowi, by zrezygnował z
organizacji defilady wojskowej planowanej na 2 maja 1968 r. w Jerozolimie, uznając, że zwiększy
ona „napięcie w regionie”.

Rezolucja 251 (z 2 maja 1968 r.). Rada Bezpieczeństwa wyraża ubolewanie nad faktem
przeprowadzenia defilady wojskowej w Jerozolimie „wbrew” rezolucji 250.

Rezolucja 250 (z 27 kwiecień 1968 r.). Rada Bezpieczeństwa uznaje za „nieważne” wszystkie
podejmowane przez Izrael krok, w tym „wywłaszczenie ziemi i nieruchomości”, których celem
jest „zmiana statusu Jerozolimy” i wzywa Izrael, by powstrzymał się przed podejmowaniem takich
kroków.

Rezolucja 267 (z 3 czerwca 1969 roku). Rada Bezpieczeństwa potępia „wszelkie podejmowane [przez Izrael] kroki mające zmienić status Jerozolimy”.

Rezolucja 340 (z 25 października 1973 r.). [W następstwie wojny Jom Kipur]utworzenie
Drugich Doraźnych Sił Narodów Zjednoczonych (UNEF-II), których zadaniem będzie „czuwanie
nad przestrzeganiem zawieszenia broni między siłami egipskimi a izraelskimi” oraz
zapewnienie „przegrupowania” tychże wojsk.

Rezolucja 446 (z 22 marca 1979 r.). Rada Bezpieczeństwa żąda zaprzestania „izraelskich praktyk
mających na celu utworzenie osiedli żydowskich na terytoriach palestyńskich oraz innych terytoriach
arabskich okupowanych od 1967 r.”, uznaje, że owe praktyki „w świetle prawa są nieważne” oraz
domaga się od Izraela przestrzegania Konwencji Genewskiej dotyczącej ochrony ludności cywilnej w
czasie wojny.

Rezolucja 468 (z 8 maja 1980 r.). Rada Bezpieczeństwa uznaje za „nielegalne” wysiedlenie
palestyńskich notabli z miast Hebron i Halhul przez izraelskie władze wojskowe oraz wzywa do
cofnięcia tej decyzji.

Rezolucja 592 (z 8 grudnia 1986 r.). Rada Bezpieczeństwa zwraca uwagę, że Konwencja Genewska
dotycząca ochrony ludności cywilnej w czasie wojny „ma zastosowanie również na palestyńskich i
innych arabskich terytoriach okupowanych przez Izrael od 1967 r.”. Potępia „wojsko izraelskie, które
otworzyło ogień do studentów” [Uniwersytetu Bir Zejt], zabijając i raniąc.

Rezolucja 605 (z 22 grudnia 1987 r.). Rada Bezpieczeństwa potępia poczynania Izraela,
które „stanowią pogwałcenie praw człowieka wobec ludności palestyńskiej na terytoriach
okupowanych, a w szczególności używanie ostrej broni, zabijanie i zadawanie ran palestyńskim
cywilom”.

Rezolucja 607 (z 5 stycznia 1988 r.). Rada Bezpieczeństwa wzywa Izrael, by „zaprzestał wysiedlania
palestyńskiej ludności cywilnej na terytoriach okupowanych” i przypomina mu, że zobowiązany jest
do przestrzegania zasad ustalonych w Konwencji Genewskiej.

Rezolucja 608 (z 14 stycznia 1988 r.). Rada Bezpieczeństwa wzywa Izrael do „unieważnienia nakazów
wysiedlenia wydanych wobec palestyńskiej ludności cywilnej oraz umożliwienia natychmiastowego i
bezpiecznego powrotu” wszystkim osobom dotychczas wysiedlonym.

Rezolucja 636 (z 6 lipca 1989 r.). Rada Bezpieczeństwa wzywa Izrael, by zgodnie z jej wcześniejszymi
rezolucjami oraz ustaleniami Konwencji Genewskiej „natychmiast wstrzymał wysiedlanie kolejnych
palestyńskich cywilów” oraz umożliwił powrót osobom dotychczas wysiedlonym.

Rezolucja 641 (z 30 sierpnia 1989 r.). Rada Bezpieczeństwa wyraża „ubolewanie z powodu faktu, że
Izrael, jako państwo okupujące, dokonuje nieprzerwanie wysiedleń palestyńskiej ludności cywilnej” i
wzywa go, by umożliwił powrót wszystkim wysiedlonym.

Rezolucja 672 (z 12 października 1990 r.). [Po zakłóceniu spokoju Wzgórza Świątynnego] Rada
Bezpieczeństwa potępia „akty przemocy dokonane przez wojsko izraelskie” [na terenie Haram asz-
Szarif i w innych świętych miejscach Jerozolimy] i wzywa Izrael do „skrupulatnego wywiązywania się
ze spadających nań obowiązków prawnych i odpowiedzialności” wobec ludności cywilnej terytoriów
okupowanych.

Rezolucja 673 (z 24 października 1990 r.). Rada Bezpieczeństwa potępia fakt, że Izrael odmówił
zastosowania się do rezolucji 672.

Rezolucja 681 (z 20 grudnia 1990 r.). Rada Bezpieczeństwa wzywa Izrael dorespektowania Konwencji
Genewskiej.

Rezolucja 694 (z 24 maja 1991 r.). Rada Bezpieczeństwa uznaje, że cztery kolejne przypadki
wysiedlenia palestyńskich cywilów w maju 1991 r. dokonane przez wojsko izraelskie stanowią
pogwałcenie Konwencji Genewskiej.

Rezolucja 799 (z 18 grudnia 1992 r.). Rada Bezpieczeństwa potępia kolejną falę wysiedleń w grudniu
1992 r., podkreślając, że praktyki te są sprzeczne ze zobowiązaniami międzynarodowymi, jakie
nakłada na Izrael Konwencja Genewska. Rada potwierdza niezależność i integralność terytorialną
Libanu.

Rezolucja 904 (z 18 marca 1994 r.). [W następstwie masakry w Hebronie] Rada Bezpieczeństwa
wzywa Izrael do zastosowania niezbędnych środków „w celu zapobieżenia sprzecznym z prawem
aktom przemocy dokonywanych przez żydowskich osadników” wobec palestyńskiej ludności cywilnej.

Rezolucja 1322 (z 7 października 2000 r.) [W następstwie wybuchu drugiej intifady] Rada Bezpieczeństwa wyraża ubolewanie z powodu eskalacji przemocy i potępia „używanieniewspółmiernej siły przeciwko Palestyńczykom”. Domaga się, by Izrael wypełnił zobowiązania, jakie nakłada nań Konwencja Genewska.

Rezolucja 1397 (z 12 marca 2002 r.). Rada Bezpieczeństwa żąda „natychmiastowego wstrzymania
wszelkich aktów przemocy, w tym aktów terroru, prowokacji, podburzania i niszczenia” i wzywa
Izraelczyków i Palestyńczyków do współdziałania, celem ponownego podjęcia negocjacji.

Rezolucja 1402 (z 30 marca 2002 r.). Rada Bezpieczeństwa wzywa do natychmiastowego zawieszenia
broni oraz „wycofania oddziałów izraelskich z palestyńskich miast”.

Rezolucja 1405 (z 19 kwietnia 2002 r.). Rada Bezpieczeństwa oświadcza, że „istnieje pilna potrzeba,
by organizacje medyczne i humanitarne miały swobodny dostęp do palestyńskiej ludności cywilnej”.

Rezolucja 1435 (z 24 września 2002 r.). Rada Bezpieczeństwa domaga się „jak najszybszego wycofania
izraelskich wojsk okupacyjnych z palestyńskich miast” oraz żąda, by Izrael niezwłocznie wstrzymał
operacje mające na celu „niszczenie palestyńskiej infrastruktury cywilnej”. Domaga się również, by
władze Autonomii Palestyńskiej „pociągnęły do odpowiedzialności karnej osoby zaangażowane w
organizowanie aktów terrorystycznych”.

Rezolucja 1515 (z 19 listopada 2003 r.). Rada Bezpieczeństwa potwierdza swoje „poparcie dla wizji
regionu, w którym oba państwa, Izrael i Palestyna, będą istniały obok siebie w ramach bezpiecznych
i uznanych granic”, a co za tym idzie domaga się, aby obie strony konfliktu przyjęły na siebie
zobowiązania wynikające z „mapy drogowej”.

Rezolucja 1544 (z 19 maja 2004 r.). Rada Bezpieczeństwa domaga się od Izraela
przestrzegania „zobowiązań, które nakłada nań międzynarodowe prawo humanitarne”, a w
szczególności „nałożonych na niego zobowiązań, by powstrzymał się od niszczenia domów
mieszkalnych”.

Rezolucja 1850 (z 16 grudnia 2008 r.). Rada Bezpieczeństwa wyraża poparcie dla negocjacji
zapoczątkowanych w Annapolis i zobowiązuje strony konfliktu do „powstrzymania się od
podejmowania jakichkolwiek kroków, które mogłyby podważyć zaufanie” oraz do „niepoddawania w
wątpliwość kwestii wchodzących w zakres negocjacji”.

Rezolucja 1860 (z 8 stycznia 2009 r.). [Po rozpoczęciu ofensywy armii izraelskiej w Strefie Gazy]
Rada Bezpieczeństwa żąda „natychmiastowego ogłoszenia trwałego i w całości respektowanego
zawieszenia broni, którego następstwem będzie całkowite wycofanie wojsk izraelskich ze Strefy Gazy.
Domaga się umożliwienia organizacjom medycznym i humanitarnym swobodnego dostępu do Strefy
Gazy.

Z poważaniem

———————————————————————————-

List proszę wysyłać na poniższe adresy mejlowe:

POSŁOWIE:

tadeusz.cymanski@europarl.europa.eu,

ryszard.czarnecki@europarl.europa.eu,

filip.kaczmarek@europarl.europa.eu,

krzysztof.lisek@europarl.europa.e

wojciech.olejniczak@europarl.europa.eu,

marek.siwiec@europarl.europa.eu,

boguslaw.sonik@europarl.europa.eu,

jacekwladyslaw.wlosowicz@europarl.europa.eu,